به نقل از «عصر ایران»

به لیمو؛ همه چیز درباره یک گیاه فوق العاده (+عکس)

تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۱۵۱۰۵

عصر ایران- به لیمو با نام علمی Aloysia citrodora، گیاهی است که به‌ واسطه رایحه تسکین‌ دهنده و طعم متمایز خود شناخته می‌ شود و معمولا در چای و به‌ عنوان اسانس کاربرد دارد. به لیمو حاوی انواع ترکیبات گیاهی است که فواید بی نظیری برای سلامتی دارند. این گیاه صدها سال است که در سیستم های طب سنتی برای درمان بیماری های تنفسی، مشکلات گوارشی و موارد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امروزه اشکال مختلف این گیاه را می توان از عطاری های سراسر کشور تهیه کرد.

گفتنی است که تمامی نکات ارائه شده در خصوص این گیاه شگفت انگیز با استناد به اطلاعات منتشر شده توسط موسسه ملی سلامت آمریکا جمع آوری شده اند:

به لیمو: منبع قوی ترکیبات گیاهی با اثر درمانی

به لیمو که در جامعه علمی با نام های Aloysia citriodora و Aloysia triphylla نیز شناخته می شود، یک گیاه دارویی محبوب و بومی آمریکای جنوبی است. این گیاه حاوی چندین ترکیب گیاهی از جمله ترپنوئیدها و ترکیبات فنلی است که دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی هستند. به عنوان مثال، برگ ها و عصاره به لیمو سرشار از یک ترکیب پلی فنلی به نام ورباسکوزید است. طبق مطالعات قدیمی و جدیدتر، این ترکیب دارای فعالیت آنتی اکسیدانی قوی است.

در واقع هم مطالعات حیوانی و هم آزمایشگاهی نشان داده اند که ورباسکوزید می تواند از آسیب سلولی پیشگیری کند و دفاع آنتی اکسیدانی بدن را بهبود ببخشد. علاوه بر ورباسکوزید، به لیمو حاوی چندین ترکیب گیاهی دیگر با خواص آنتی اکسیدانی از جمله لوتئولین و لیمونن است.

به لیمو: کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو

از آنجایی که دمنوش و دیگر اشکال به لیمو سرشار از آنتی اکسیدان ها و ترکیبات ضد التهابی هستند، ممکن است به کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن ما کمک کنند. استرس اکسیداتیو با عدم تعادل میان دفاع آنتی اکسیدانی بدن و تولید رادیکال های آزاد مضر مشخص می شود. این وضعیت می تواند منجر به آسیب سلولی و افزایش خطر بیماری شود.

در یک مطالعه مربوط به سال 2014، 30 نفر مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه یک دارونما یا 600 میلی گرم عصاره به لیمو با 10 درصد ورباسکوزید به مدت 28 روز دریافت کردند. مصرف به لیمو در نهایت منتج به کاهش قابل توجه یک نوع نشانگر التهابی به نام CRP شد.

علاوه بر این، مطالعه ای جدید روی 60 بزرگسال سالم نشان داد که مصرف 400 میلی گرم عصاره به لیمو به مدت 10 روز قبل و حین تست های تمرینی خسته کننده، سطح ادراری نشانگر استرس اکسیداتیو به نام  8-OHdG را در مقایسه با دارونما کاهش می دهد.

به لیمو: موثر بر ریکاوری و درد عضلانی ورزشکاران

به لیمو حاوی ترکیبات فراوانی است که از سلول های ما در برابر آسیب محافظت می کنند. این عملکرد می تواند به ویژه برای ورزشکاران مفید باشد، زیرا تمرین سنگین خود باعث القای استرس و آسیب عضلانی می شود.

در مطالعه‌ ای روی 44 ورزشکار، مصرف 400 میلی‌ گرم عصاره به لیمو قبل، حین و بعد از تمرین فیزیکی شدید به مدت 15 روز سبب کاهش آسیب عضلانی، بهبودی سریعتر، درد کمتر و سطوح بالاتر آنزیم آنتی‌ اکسیدانی به نام GPx در مقایسه با گروه دارونما شد. با این حال، مطالعه مذکور توسط شرکت تولید کننده مکمل های گیاهی حاوی به لیمو انجام شده بود و این موضوع ممکن است بر نتایج تأثیر گذاشته باشد.

در پژوهش دیگری ورزشکارانی که 400 میلی‌ گرم عصاره به لیمو را به مدت 10 روز قبل و طی تست‌ های تمرینی خسته‌ کننده مصرف کرده بودند، در مقایسه با گروه دارونما درد عضلانی و سطوح پایین‌ تری از نشانگر آسیب عضلانی به نام کراتینین کیناز (CK) را نشان دادند.

به لیمو: بهبود کیفیت خواب

تحقیقات محدود نشان می دهند که دمنوش به لیمو می تواند برای کسانی که مشکلات خواب مانند بی خوابی دارند مفید باشد. در واقع این گیاه به صورت تاریخی برای درمان بی خوابی و القای حالت آرام بخشی استفاده شده است. یک مطالعه روی 100 فرد مبتلا به بی خوابی نشان داد که مصرف 10 میلی لیتر شربت به لیمو پیش از خواب به طور قابل توجهی توانایی آنها را برای به خواب رفتن و افزایش کیفیت خواب در مقایسه با گروه دارونما بهبود می بخشد.

علاوه بر این، مطالعات حیوانی تایید می‌ کنند که به لیمو ممکن است اثرات ضد اضطراب و آرام‌بخشی نیز داشته باشد. این خواص همچنین برای افراد مبتلا به بی خوابی نیز مفید هستند. هرچند نتایج مذکور دلگرم کننده اند، اما همچنان به مطالعات بیشتری در راستای تایید قطعی یافته های فوق نیاز است.

به لیمو: خاصیت ضد چاقی

برخی از تحقیقات نشان می‌ دهند که به لیمو می‌تواند اثرات ضد چاقی داشته باشد، هرچند تحقیقات در این زمینه هنوز محدود هستند.

در یک مطالعه 6 هفته ای، موش ها با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. یک گروه بدون درمان رها شد و دیگری عصاره به لیمو دریافت کرد. گروه تحت درمان کاهش تجمع چربی و نسبت بهبود یافته میکروبیوم روده را تجربه کردند.

علاوه بر این، یک مطالعه روی 54 فرد مبتلا به اضافه وزن نشان داد که مصرف روزانه مکمل دارویی حاوی عصاره به لیمو به مدت 8 هفته باعث کاهش هورمون گرسنگی گرلین و افزایش هورمون تقویت کننده سیری یعنی پپتید شبه گلوکاگون 1 می شود.

به لیمو: نحوه مصرف

 روش های مختلفی به منظور استفاده از مزایای سلامتی بی نظیر گیاه به لیمو وجود دارد. به لیمو دارای رایحه ای طراوت بخش و تسکین دهنده است. به همین دلیل می تواند به عنوان یک خوشبو کننده طبیعی هوا عمل کند.

علاقه مندان می توانند از اسانس به لیمو در دستگاه های پخش کننده اسانس استفاده کنند. همچنین اگر اسانس روغنی آن با روغن حامل مخلوط شده باشد، امکان مصرف مستقیم روی پوست نیز وجود دارد. هرچند بهتر است ابتدا با انجام تست آلرژی، حساسیت پوستی احتمالی را بررسی کنید. در نهایت توجه داشته باشید که اسانس ها هرگز نباید بلعیده شوند.

می توانید از این گیاه برای تهیه چای نیز استفاده کنید. به سادگی مقداری برگ به لیمو خشک یا تازه را به مقداری آب جوشیده اضافه کنید و اجازه دهید دم بکشد. علاوه بر تهیه دمنوش، امکان افزودن به لیموی تازه یا خشک شده به انواع غذاها مانند دسر، سوپ و مربا هم وجود دارد.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: استرس اکسیداتیو آنتی اکسیدانی یک مطالعه بی خوابی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۱۵۱۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا طب سنتی ریشه در غریزه انسان و دیگر انسان‌تباران دارد؟

تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده می‌کنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده می‌کنند. به‌تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. بااین‌حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تاکنون دیده نشده بود. جزئیات بیشتر را می‌توانید در گزارش «بروز یک رفتار انسانی، برای اولین‌بار در اورانگوتان‌ها» بخوانید.

به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ایسنا، زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به‌تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.

کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به‌شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند، متوجه شدند که یکی از نرها به نام «راکوس»، خود را با برگ‌های گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کند که به داشتن خواص دارویی معروف است. راکوس، زخمی روی صورت برداشته بود که به‌احتمال‌زیاد طی دعوا با نری دیگر ایجاد شده است.

جزئیات خوددرمانی اورانگوتان

راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع حاصل را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار می‌داد. سپس آن را با برگ‌ها می‌پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم طی ۵ روز بسته شد و در عرض یک ماه، کاملاً بهبود یافت.

جالب اینجاست که راکوس هنگامی‌که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به‌طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.

کل فرآیند، زمان قابل‌توجهی را به خود اختصاص داد. ازآنجایی‌که راکوس از آکار به‌طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است.

انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب‌شرقی آسیا زندگی می‌کنند، از آکار برای اثرات ضددرد و تب‌بُری استفاده می‌کنند. این گیاه در طب سنتی، بیماری‌های متنوعی را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضدالتهابی، ضد قارچی، آنتی‌اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.

این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تاکنون مشاهده شده و محققان پیش‌ازاین هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، اتفاق بسیار نادری است.

پژوهشگران نمی‌دانند که آیا راکوس پیش‌ازاین نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آن‌ها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او این روش را از دیگرر اورانگوتان‌های مقیم زادگاهش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌هایی طولانی را می‌پیمایند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.

آنچه به‌طورقطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم را با ماده فعال زیستی نشان داده است.

رفتار غریزی؟

اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شده است. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت می‌کنند، بنابراین شاید ما عملکردی غریزی داریم که به ما امکان می‌دهد تا گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.

اما راکوس چگونه می‌دانست که باید به سراغ آکار برود و چنین درمانی را انجام دهد؟ او فرآیند نسبتاً پیچیده‌ای را انجام داد که سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به‌طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902521 ذوالفقار دانشی